โรงเรียนขนาดเล็ก คือ โรงเรียนที่มีนักเรียนไม่เกิน 120 คน ซึ่งเป็นโรงเรียนสังกัดสำนักงานการศึกษาขั้นพื้นฐาน หรือ สพฐ. จำนวน 32,731 โรงเรียน ชื่อก็บอกว่าโรงเรียนขนาดเล็ก อะไรๆ ก็จะเล็กตาม โดยเฉพาะจำนวนนักเรียน จำนวนครู ถ้าเป็นครู เฉลี่ยก็ประมาณ 3-5 คน ต่อหนี่งโรงเรียน แต่โรงเรียนขนาดเล็กก็ต้องเปิดสอนตั้งแต่ อนุบาล 1-2 ป.1-ป.6 ( 8 ห้องเรียน) หากสอนคนละชั้นพอดี ก็จะต้องมีครู 8 คน และในความเป็นจริง หาโรงเรียนขนาดเล็กมีครูถึง 8 คน ก็นับว่าเก่ง แต่ส่วนใหญ่จะมี 3-4-5 คนครับ ลองนึกภาพดูว่าโรงเรียนที่มีครู 3 คน แต่ต้องสอนนักเรียนถึง 8 ชั้น จะเป็นอย่างไร แน่นอนบางคนต้องสอนถึง 3 ชั้น สอนทุกวิชา !
และมีสิ่งหนึ่งที่โรงเรียนขนาดเล็กได้รับเหมือนๆ กันก็คือ งบประมาณรายหัว ที่คิดจากจำนวนนักเรียน ซึ่งเป็นสูตรการให้งบสนับสนุนการศึกษาของรัฐมาทุกยุคทุกสมัย ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนแปลงเมื่อไหร่ ดังนั้นยิ่งโรงเรียนไหน มีนักเรียนน้อยๆ งบประมาณแค่นำมาซื้อกระดาษ A4 มาพิมพ์ข้อสอบ แทบจะไม่พอ!
แต่โรงเรียนขนาดเล็กหลายโรงเรียนก็ไม่ได้อยู่นิ่งนอนใจ ได้ดิ้นรนระดมทุน ระดมปัจจัยมาพัฒนาโรงเรียนของตนเองอยู่เสมอ โรงเรียนบ้านทองหลางเป็นโรงเรียนหนึ่งที่มีนักเรียนไม่ถึง 70 คนมาหลายปีแล้ว เรามีครู 5 คน รวมทั้งผู้บริหาร ครูได้รับงานสอนคนละ 2 ชั้น ล่าสุดครูอีก 2 ท่านอาจจะได้ย้าย ภายในเดือนตุลาคม ที่จะถึงนี้ ! มันคือวัฏจักรอีกวัฏจักรหนึ่งของโรงเรียนขนาดเล็ก "ไม่ค่อยจะมีครูอยู่อย่างยั่งยืนถาวร" เหมือนโรงเรียนขนาดใหญ่ แต่คนที่อยู่ก็จะสู้ต่อไป เพราะเด็กๆ ยังอยู่ เขาไม่ได้ย้ายไปไหน สักวันหนึ่งครูใหม่คงเข้ามาแทน
น้องๆ นักศึกษาอาจจะเห็นสภาพโรงเรียนบ้านทองหลางในบล็อกแห่งนี้ว่าสภาพดูดี ไม่แห้งแล้งกันดารเท่าไร ซึ่งก็จริง ...แต่ ก็เนื่องจากว่า ทั้งครู นักเรียน ชุมชน ผู้ปกครองนักเรียน ได้ช่วยกันประคับประคอง ดูแลโรงเรียนเป็นอย่างดี เราได้จัดหาเงิน เช่น จัดงานผ้าป่ามาพัฒนาโรงเรียนทุกปี บางปีจัดถึงสองครั้งสามครั้ง และทุกสิ่งทุกอย่างที่เราได้รับบริจาค เราจะดูแล รักษาและใช้เป็นประโยชน์สูงสุด ไม่ว่าจะเป็นห้องคอมพิวเตอร์ อาคารเรียน สวนหย่อม ล้วนได้จากการบริจาค และการระดมหาทุนด้วยเราเองเป็นส่วนใหญ่
เพราะเราไม่ได้อยู่เฉยๆ หรือร้องของบประมาณจากรัฐอย่างเดียว บางทีเราก็เข้าใจว่าประเทศชาติเรายากจน หากจะมัวรอ ก็คงจะร้อเก้อแน่ๆ ดังนั้นด้วยวิสัยทัศน์ของผู้บริหาร คณะครู น้ำใจจากชาวบ้าน ทำให้โรงเรียนได้รับสนับสนุนด้านปัจจัยจากหลายๆ ทาง แต่ถึงกระนั้นหลายส่วนเราก็ยังขาดแคลน
ถ้าหากมองโรงเรียนที่อยู่ตามป่าตามเขา หลายแห่ง โรงเรียนเหล่านั้นยังมีมูลนิธิ องค์กรต่างๆ ไปดูแลอยู่มิได้ขาด บางครั้งเมื่อได้ดูข้อมูลหลายอย่างเกี่ยวกับการทุ่มงบประมาณของรัฐ ไปยังโรงเรียนขนาดเล็กที่อยู่ห่างไกล เช่น โครงการจัดสรรคอมพิวเตอร์ หรือโครงการอินเทอรเน็ต Ipstar ส่งไปยังหลายๆ โรงเรียนดังกล่าว ปรากฏว่าโรงเรียนแห่งนั้น ไฟฟ้าไปไม่ถึง บางส่วนก็ไม่มีครูที่มีความชำนาญพอที่จะดูแล โครงการหลายโครงการล้มเหลวเนื่องจากขาดคนดูแล... ซึ่งจากนโยบายหว่าน! แบบนี้ ทำให้สูญเสียงบประมาณโดยใช่เหตุ
ทางโรงเรียนบ้านทองหลางยินดีเป็นอย่างยิ่งที่น้องๆ จะได้มามีส่วนร่วมเติมเต็มในส่วนที่เรายังขาด ซึ่งทางเราขอรับรองว่า สิ่งที่ท่านกำลังจะทำ และเมื่อทำเสร็จไปแล้ว ทางโรงเรียนมีบุคลากร และจะดูแลใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เพื่ออนาคตของชาติไทยเราครับ...
.JPG)
